Uitstellen.

Het downloaden van the Sims 3 neemt toch meer tijd in beslag dan ik in eerste instantie dacht. Of wat te denken van die fantastische serie die ik eindelijk online volledig, achter elkaar kan bekijken. Wacht. Even tussendoor iets gaan drinken. Als je daar optimaal van wilt genieten, moet je daar ook de tijd voor nemen. Vind ik dan. 
Wat? Is het al avond? Denk je dan dat ik nog iets nuttigs ga doen? Ik ben hartstikke moe. Doodop. Versleten. De nodige concentratie om iets voor school te gaan doen komt sowieso niet meer. Hé, deze film heb ik nog niet gezien.

Zo gaat het een beetje, de afgelopen maanden. Nee. Dat is niet waar. Al vanaf het begin van mijn opleiding. En drie jaar lang heeft deze mentaliteit mij perfect geholpen! Waarom weken leren voor een tentamen als je een dag van tevoren een samenvatting kan lezen waarvan de belangrijkste punten nog wel blijven hangen? Resultaat: Een 7. Of een 6. Als het écht goed bleef hangen, een 8. En uiteraard, ook af en toe een onvoldoende. Voilà, herkansing! In the pocket. 

Wie helpt me om van deze vreselijke mentaliteit af te komen? Ik studeer af dit jaar! Het wordt de meest drukke, stressvolle, verschrikkelijke periode. En ik download the Sims, omdat dat vroeger zo leuk was om te spelen.

Een docent vertelde mij ooit dat ik nooit meer van dit gedrag af kom. Een andere docent bevestigde dat: Ik werd voortdurend beloond met mijn uitstelgedrag, door nog behoorlijke cijfers te halen. Geen fantastische, waanzinnige cijfers, maar fijne voldoendes. Waarom zou ik dan nog meer mijn best gaan doen? En de onvoldoendes ... Herkansing! Jeej! En die haal ik dan ook nog wel. 

Ik kick op deadlines. Ofzo. De adrenaline die dan door mijn lijf giert als er dan toch écht iets af moet zijn. Veel te weinig tijd, maar dan moet het resultaat ook echt perfect zijn.
Dit gebeurt vaak. Veel te vaak.

De afgelopen tijd heb ik door studie en stages geleerd dat als je ergens ontevreden over bent en je daarin iets wilt veranderen, je daar zelf ook zeer zeker achter moet staan wil dit het gewenste effect opleveren. Wat heb je ervoor over om je doel te behalen?

Uiteraard zou het een stuk relaxter zijn om tijdig te beginnen aan een verslag. Of op tijd te beginnen met leren voor een tentamen. Maar ben ik bereid om iets te veranderen in mijn 'leer-stijl'? Had ik daar al niet een stuk eerder mee moeten beginnen, met deze verandering? Ik heb er vaak genoeg een leerdoel voor opgesteld. Voor school. Met betrekking tot mijn uitstelgedrag en planning. Maar heb ik er ooit moeite voor gedaan?

Nope. Wil ik het dan echt?

Tips zijn welkom (Behalve 'bek houden en gewoon beginnen'. Of nou, wie weet werkt het)!


Uiteraard is het typen van dit bericht geen uitstelgedrag. Even kijken of the Sims al is gedownload.

Gegroet!

Hee, leuk joh! Hartstikke leuk dat je er bent en vast op vrijwillige basis deze blog nu leest. 

Wat doet ze hier eigenlijk, vraag je je nu af. Heel simpel: Vaak maak ik erg geestige dingen mee op een dag en dat zou ik graag willen delen. En heb ik zo een plekje om mijn vreemde hersenspinsels kwijt te kunnen. Daar wil ik je alvast voor waarschuwen: Die ga je tegenkomen. Je mag eroverheen lezen. Tuurlijk.

Mijn naam is Iris. Ik heb een aantal bijnamen. Mijn vader noemt me bijvoorbeeld 'Irs'. Zo rond mijn negentiende levensjaar vond hij 'Iris' toch echt te lang worden en werd er een letter afgehaald van mijn volledige naam. Dat was handiger als hij mij nodig had of even snel iets wilde zeggen, vond hij. Ja hoor. Ik luister er wel naar. Mijn moeder probeert dit dan ook altijd te doen, maar dat werkt niet. Ze spreekt het namelijk uit als 'Iersch'. Het lukt haar ook gewoon niet om deze drie letters achter elkaar uit te spreken zoals ze geschreven staan. Ja, dan hoeft het voor mij niet meer.

Een aantal vriendinnen noemen mij tegenwoordig ook Irs. Dat vind ik best. Mijn vriendje noemt mij ook Irs, maar steeds minder. Tegenwoordig noemt hij mij 'Irisbeer'. Ik lijk, volgens hem, op een beertje. 'Beren voelen zich ook thuis in het water en kunnen bij watervalletjes of ondiepe plekken in een rivier urenlang op de loer liggen om een zalm te verschalken, als deze stroomopwaarts trekken om kuit te schieten'. Ja. Dat ben ik.

Genoeg daarover. Verder speel graag piano en vind het leuk om daarbij te zingen. Zelfs na een mislukte 'the Voice'-poging. Mensen vragen vaak of ik dat erg vind. Dan zeg ik nee.

'HET MAAKT M'N LEVEN KAPOT!!!!!!!'

Ha. Nee, natuurlijk niet. Als ik het zelf leuk vind om te zingen en dat wil ik blijven doen, dan vind ik het ook niet erg om niet verder te komen in the Voice of soortgelijke programma's. Dan blijf ik doorgaan met zingen. Dat maakt het leven leuk, hee. Écht!

Zouden er mensen zijn die na een teleurstellende auditie voor iets wat ze graag doen, ook echt gaan stoppen met datgene wat ze graag doen? Ik kan het mij niet voorstellen. Vroeger misschien wel, toen ik me over behoorlijk wat dingen druk kon maken en me daar onzeker over voelde. Dat wordt steeds minder. Hoe ik dat doe?

Leuke, mooie momenten waarderen. Dingen die ik leuk vind ook écht leuk vinden en daar in opgaan. Minder vaak proberen stil te staan bij alles wat niet lukt. Of wat ik als een probleem ervaar. Is niet altijd makkelijk hoor. Ik maak me nog vaak druk om de stomste dingen. En een paar weken later lach je er weer om.

Dit brengt me trouwens bij mijn opleiding: Ik studeer Pedagogiek. Nu ik dit aan het schrijven ben, moet ik eigenlijk leren voor een herkansing. Deze herkansing gaat over ingewikkeldheden en problemen in systemen (in dit geval een gezin). Ik kwam daarbij 'het oplossingsgerichte perspectief' tegen. Na een aantal herkansingen te hebben gehad en ik opnieuw moest leren (haha, ja), ging ik me hierin pas écht verdiepen. Ik kwam erachter dat ik hier een groot voorstander van ben. 

Ik weet niet of jullie erop zitten te wachten, maar ik wil hieruit het belangrijkste meegeven: 'Focussen op problemen, versterkt de problemen. Focussen op oplossingen, versterkt de oplossingen'. Denk hieraan als je even niet weet hoe je een bepaalde situatie/probleem moet handelen, en ga voor jezelf op zoek doelen en oplossingen, en hoe je deze wil bereiken. 

Haha. Ik was helemaal niet van plan om serieuze wijsheden te delen. Maar ik vond dit mooi. En positief. 

Dit was mijn inleidende blog. Zo zal het er de komende tijd uit gaan zien, gok ik. Zoiets. Weet ik veel. Ik weet niks van het bijhouden van een blog. 

Ik hoop tot snel!

Oh wacht. Ik heb nog een tip:

'LAVENDELOLIE HELPT BIJ HET VOORKOMEN VAN EEN KOORTSLIP!'

Ik ben hier zo blij mee. Toen ik van de zomer met een vriendin op een camping in Frankrijk werkte, introduceerde de camping-eigenaresse 'lavendelolie'. Toentertijd moesten wij dit achter onze oren smeren om ervoor te zorgen dat er geen luizen van alle camping-kindertjes op onze eigen haren zouden komen.

Maar LAVENDELOLIE HELPT BIJ ALLES! Ik las dat het ook uitdroogt. Vandaar de fantastische werking bij een koortslip (én puistjes, ulieden!).